Wat is dat toch met God?

Normaal ben ik er niet zo van. Me uitspreken over wat er in de wereld speelt. Nu wil ik er niet omheen. Ik las namelijk van de week dat de Nashville verklaring een nieuwe aangepaste tekst krijgt met precies dezelfde strekking als de eerste verklaring. Me uitspreken over wat er in de wereld speelt. Nee, me uitspreken over wat er in mij speelt. Dit wordt een behoorlijk openhartig stuk…

Opgegroeid in een katholiek gezin en een moeder die op het kerkkoor zat heb ik de kerk vaak van binnen gezien. Ik heb op het kinderkoor gezeten en ben misdienette geweest en weet nog dat ik vaak naar huis huppelde als ik een mis gediend had. Blij, vrolijk en ontspannen. Toen ik dat op een dag benoemde naar mijn moeder zei ze dat ik dan lekker naar de kerk moest blijven gaan maar dat wilde ik niet want ik geloofde niet in de kerk. Dat ik geen deel uit wilde maken van de kerk werd me bevestigd toen deze kerk twee prachtige mensen de deur wees vanwege hun liefde voor een ander mens van hetzelfde geslacht. Dit kan God nooit bedoeld hebben. Tot vandaag is dat mijn struggle geweest. Ik voelde de connectie met “het goddelijke” maar kon er niet goed weg mee door de discrepantie die ik zie in de wereld van religies en alles wat er uit naam van God gebeurt.

Op dit moment ben ik het boek van Eckhart Tolle aan het lezen “Een nieuwe aarde” en dit weekend lees ik hoofdstuk 3 over het ego. Over het collectieve ego dat zorgt voor een sterke wij/zij cultuur met overtuigingen die het ego dienen en versterken, en over de essentie van religies; de Waarheid. Over Jezus die zegt: “Ik ben de weg en de waarheid en het leven”. Woorden die Eckhart omschrijft als de meest krachtige en directe wegwijzer naar de Waarheid. De Jezus uit de kerk waar ik niet bij wil horen en op het moment dat ik me dat realiseer voel ik de scheiding ontstaan tussen de Waarheid en “mijn kerk” en vloeit het volgende gedicht uit mijn pen:

Waarheid

Ik ben de weg en de waarheid en het leven

Van dit weten weggedreven

door het egoïsche karakter van de mens

En het vertroebeld raken van mijn lens

De verwijten tussen wij en zij veroorzaakten pijn

Het Christelijk geloof was slechts schone schijn

Nu jaren later opnieuw geraakt

Hebben deze woorden me wakker gemaakt

IK BEN de weg en de waarheid en het leven

En ik kom jou als gelijke in mezelf tegen

Niet in de kerk maar van mens tot mens

Bij het helder worden van mijn lens